Pierwsze pociągi znajdowały zastosowanie w zakładach przemysłowych bądź w kopalniach i napędzane były siłą mięśni zwierząt pociągowych lub ludzi. Pierwszy na świecie pociąg w regularnej komunikacji kolejowej odbył swój przejazd na linii Stockton – Darlington w Anglii 27 września 1825[5] przewożąc 600 pasażerów na tej liczącej 15 km trasie.

Na obecnych terenach polskich pierwszy przejazd pociągu pasażerskiego odbył się na trasie Wrocław Główny – Oława w dniu 22 maja 1842. O godzinie 6:00 w trasę wyruszył pociąg składający się z lokomotywy parowej i ośmiu wagonów i zabrał 102 pasażerów. Przejazd trwał 42 minuty w jedną stronę i 43 minuty z powrotem. Pierwszego dnia wykonano cztery kursy[6]. W 1895 uruchomiono pierwszą linię kolejową zasilaną elektrycznie, po której mogły się poruszać pociągi elektryczne. W Europie pierwsze elektryczne pociągi pojawiły się w roku 1902 we włoskich Alpach. Na starym kontynencie napęd elektryczny stał się w XX wieku podstawą transportu kolejowego. Na innych kontynentach ze względu na duże odległości i niską częstotliwość ruchu przewagę uzyskały pociągi poruszane za pomocą trakcji spalinowej. W 1941 roku, amerykańska spółka „Union Pacific Railroad” wyprodukowała największą lokomotywę świata. Był to „Big Boy” (Duży Chłopiec), liczący aż czterdzieści metrów długości, sześć metrów wysokości i aż sześćset ton wagi. Był on przeznaczony do ciągnięcia olbrzymich składów towarowych, liczących niekiedy aż sto wagonów, przez Góry Skaliste w USA. Na zboczu Shermann Hill, najtrudniejszym odcinku trasy w Górach Skalistych lokomotywie tej pomagał zwykle inny parowóz tego typu. Do dziś zachowało się siedem z dwudziestu pięciu kolosów. Niestety żaden nie jest sprawny. Największą zachowującą sprawność użytkową lokomotywą, jest „Challenger” (Młodszy brat Big Boya) krótszy od niego o 4 metry. Obecnie ciągnie pociągi pasażerskie po liniach pospiesznych w USA. W Japonii po II wojnie światowej powszechne w użytku stały się pociągi elektryczne. W 1964 również w Japonii uruchomiono pierwszą kolej dużych prędkości. W 1981 we Francji uruchomiono pociągi TGV. W latach 80. XX wieku w Europie oraz w Japonii rozpoczęto eksperymenty z koleją magnetyczną. Pociąg lewitujący na poduszce magnetycznej (Szanghaj) Pierwsza z linii, po której kursują pociągi kolei magnetycznej została uruchomiona w 1984 w Birmingham (odcinek 600 m, zamknięty w 1995), ale pełne zastosowanie komercyjne miało miejsce w 2003 w Szanghaju.
otwarcie drugiej strony(pociąg pasażerski)
otwarcie trzeciej strony(nazwy pociągów)

Pendolino (z wł. „wahadełko”) – rodzina włoskich elektrycznych zespołów trakcyjnych dużych prędkości o prędkościach maksymalnych od 200 do 250 km/h, w większości przypadków posiadających wychylne nadwozie. Początkowo produkowane przez Fiat Ferroviaria, a później przez Alstom, który przejął Fiat Ferroviaria. Powstało ponad kilkaset jednostek, które są eksploatowane przez kilkunastu przewoźników w Europie i Azji. Własne składy Pendolino posiada również PKP Intercity (seria ED250), które obsługuje nimi relacje łączące Warszawę z Gdynią, Katowicami, Krakowem i Wrocławiem.

geneza

Pomysł wychylania nadwozia pociągu zaczął być popularny w latach 60. i 70. W tym czasie wielu przewoźników kolejowych, którym zaimponowały koleje dużych prędkości uruchomione we Francji (TGV) i w Japonii (Shinkansen), zastanawiało się nad rozwiązaniem technicznym, pozwalającym na zwiększenie prędkości podróżowania bez konieczności budowania dodatkowych specjalnie przystosowanych torowisk, tak jak robiły to wspomniane dwa kraje. Poprzez wychylanie nadwozia pociąg jest w stanie pokonywać z większą prędkością łuki zaprojektowane dla wolniejszych pociągów, bezpiecznie i nie powodując dyskomfortu pasażerów